Osoby zatrudnione na statkach podlegają regulacjom porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, które ogranicza nadużywanie kontraktów terminowych, mimo że przepisy włoskie wyłączają jego zastosowanie względem takich pracowników.
Tak stwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Wyrok dotyczy marynarzy, którzy wystąpili przeciw pracodawcy o ustalenie, że ich umowy o pracę przekształciły się w kontrakty bezterminowe.
Porozumienie, na które wskazał TSUE, zostało zawarte przez europejskich partnerów społecznych i wprowadzone do unijnego porządku prawnego dyrektywą nr 99/70/WE z 28 czerwca 1999 r. (Dz.Urz. UE L 175, s. 43). Trybunał orzekł, że obejmuje ono wszystkich pracowników zatrudnionych na czas określony bez względu na to, jakim podmiotem jest pracodawca i w jakiej branży działa. Aby ograniczać liczbę kontaktów terminowych, nakazuje ono państwom członkowskim takie ich uregulowanie, które wskazuje maksymalny łączny czas ich trwania lub określa liczbę ponownie zawieranych umów. W ocenie TSUE przepisy włoskiego kodeksu żeglugi są zgodne z tą dyrektywą. Przewidują bowiem, że w umowie o pracę na czas określony powinien zostać wskazany czas jej trwania, a także termin początkowy. Trybunał podkreślił, że taki kontrakt (na czas trwania rejsu) nie musi określać dokładnego terminu końcowego obowiązywania umowy.
Zgodnie z kodeksem żeglugi umowa na czas określony nie może być zawarta na dłużej niż rok, przy czym świadczenie pracy uznaje się za nieprzerwane, jeżeli między ustaniem jednej umowy a zawarciem kolejnej upłynie nie więcej niż 60 dni. Tymczasem marynarze byli zatrudnieni na podstawie umów terminowych (na jeden lub kilka rejsów), a między rozwiązaniem jednej i zawarciem kolejnej upływało mniej niż 60 dni. Rozpatrując ich żądania, sąd krajowy powinien więc ocenić je w świetle przepisów porozumienia ramowego. TSUE zwrócił uwagę, że maksymalny czas trwania kontaktu terminowego powinien być obliczany na podstawie liczby dni kalendarzowych objętych umową o pracę, a nie tych rzeczywiście przepracowanych przez pracownika.
ORZECZNICTWO
Wyrok TSUE z 3 lipca 2014 r. w sprawach połączonych C-362/13, C-363/13 i C-407/13 Maurizio Fiamingo, Leonardo Zappala, Francesco Rotondo i in. przeciwko Rete Ferroviaria Italiana Spa.