Świadectwo pracy wydawane jest w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy. Pracodawca ma obowiązek wydać je niezwłocznie. Termin niezwłocznie oznacza zwykle nie później niż w terminie 14 dni od zdarzenia. Jednak w przypadku tego przepisu niezwłocznie należy interpretować odmiennie.

Katarzyna Dulewicz radca prawny CMS Cameron McKenna Zasady wydawania świadectwa pracy szczegółowo reguluje rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (dalej rozporządzenie). Zgodnie z paragrafem 2 rozporządzenia pracodawca wydaje świadectwo pracy bezpośrednio pracownikowi albo osobie upoważnionej przez pracownika na piśmie – w dniu, w którym następuje rozwiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy. Dopiero, jeżeli wydanie świadectwa pracy pracownikowi albo osobie przez niego upoważnionej nie jest możliwe, pracodawca, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia ustania stosunku pracy, przesyła świadectwo pracy pracownikowi lub tej osobie za pośrednictwem poczty albo doręcza je w inny sposób. Z powyższego wynika, że termin niezwłocznie oznacza natychmiast, najpóźniej w terminie 7 dni. Kolejnym zagadnieniem rozważanym w praktyce jest to, czy pracodawca może wydać pracownikowi świadectwo pracy jeszcze w czasie trwania okresu wypowiedzenia umowy o pracę. Pracodawca powinien wydać świadectwo dopiero po ustaniu stosunku pracy. Może się bowiem zdarzyć, że strony postanowią w trakcie trwania okresu wypowiedzenia zmienić tryb rozwiązania umowy i postanowić, że umowa rozwiązuje się za porozumieniem stron. Może się również zdarzyć, że pracodawca będzie zmuszony rozwiązać umowę bez wypowiedzenia. Wszystkie te zdarzenia będą miały wpływ na to, co jest zapisane w świadectwie pracy. Z tego też powodu bezpiecznie jest moim zdaniem odczekać do chwili ustania stosunku pracy. Pracownikowi przysługuje roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej w związku z niewydaniem w terminie lub wydaniem niewłaściwego świadectwa. Pracownik nie zawsze może domagać się zapłacenia odszkodowania. Przysługuje ono tylko wtedy, gdy pracownik, wskutek niewydania świadectwa pozostawał bez pracy. Musi istnieć bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy brakiem lub wydaniem niewłaściwego świadectwa pracy a faktem pozostawania pracownika bez zatrudnienia. Pracownik nie musi udowadniać wysokości szkody. Wysokość tego odszkodowania nie może przekraczać wynagrodzenia za okres 6 tygodni. Warto podkreślić, że to na pracowniku spoczywa ciężar udowodnienia powyższych okoliczności oraz związku przyczynowego pomiędzy brakiem zatrudnienia a brakiem prawidłowego świadectwa pracy. Niezależnie od powyższych roszczeń, pracownik ma prawo domagać się od pracodawcy sprostowania świadectwa. Powinien tego dokonać w terminie 7 dni od otrzymania niewłaściwego bądź zawierającego nieprawdziwe dane świadectwa. Pracodawca powinien w terminie 7 dni zawiadomić pracownika o sposobie rozpatrzenia wniosku. Może go rozpatrzyć pozytywnie i wówczas powinien w terminie 7 dni wydać nowe świadectwo pracy. Może też podjąć decyzję odmowną i wówczas przesłać w tym względzie w tym samym terminie stosowne zawiadomienie do pracownika. Jeżeli pracodawca negatywnie rozpatrzy prośbę pracownika o sprostowanie świadectwa pracy, pracownik ma prawo odwołać się do sądu z żądaniem nakazania sprostowania świadectwa. W razie uwzględnienia wniosku pracownika przez sąd pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi niezwłocznie nowe świadectwo pracy, nie później jednak niż w ciągu 3 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu w tej sprawie.