Głównym organem egzekucyjnym jest komornik. Wykonuje on wszystkie czynności egzekucyjne z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla sądu. Komornik jest organem egzekucyjnym samodzielnym, podlega jedynie nadzorowi sądu.

Andrzej Marek sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy Sąd może z urzędu wydawać komornikowi zarządzenia zmierzające do zapewnienia należytego wykonania egzekucji oraz usuwać spostrzeżone uchybienia. Komornik jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym. Wykonuje czynności na własny rachunek w ramach prowadzonej kancelarii komorniczej. Przy ich wykonywaniu podlega tylko ustawom oraz orzeczeniom sądu. Prezes sądu rejonowego, przy którym działa komornik, nadzoruje formalną poprawność jego działalności, a w szczególności: • szybkość, sprawność i rzetelność postępowania, • prawidłowość prowadzenia biurowości i rachunkowości, • kulturę pracy, w tym przestrzeganie wyznaczonych terminów czynności i przyjmowania interesantów. Prezes sądu rejonowego uprawniony jest do żądania od komornika stosownych wyjaśnień i wydawania zarządzeń, których nieprzestrzeganie może stanowić podstawę wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Skargi na postępowanie komornika niedotyczące czynności egzekucyjnych i nieobjęte nadzorem prezesa sądu rejonowego rozpatrują organy samorządu komorniczego. Komornicy mają wyznaczone rewiry. Rewir komorniczy obejmuje obszar właściwości sądu rejonowego, część tego obszaru lub obszar właściwości kilku sądów rejonowych. Co do zasady, komornik działa na obszarze swojego rewiru, z tym że wierzyciel ma prawo wyboru komornika w granicach właściwości sądu apelacyjnego, komornik może bowiem (z wyłączeniem spraw o egzekucję z nieruchomości) na pisemny wniosek wierzyciela prowadzić egzekucję na obszarze właściwości sądu apelacyjnego, jeżeli w zakresie prowadzonych przez tego komornika egzekucji zaległość nie przekracza sześciu miesięcy. Organ egzekucyjny może żądać od uczestników postępowania złożenia wyjaśnień oraz zasięgać od organów administracji publicznej, organów wykonujących zadania z zakresu administracji publicznej, organów podatkowych, organów rentowych, banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, przedsiębiorstw maklerskich, organów spółdzielni mieszkaniowych, zarządów wspólnot mieszkaniowych oraz innych podmiotów zarządzających mieszkaniami i lokalami użytkowymi, jak również innych instytucji i osób nieuczestniczących w postępowaniu, informacji niezbędnych do prowadzenia egzekucji. Od wykonania takiego żądania można uchylić się w takim zakresie, w jakim według przepisów części pierwszej kodeksu postępowania cywilnego można odmówić przedstawienia dokumentu lub złożenia zeznań w charakterze świadka albo odpowiedzi na zadane pytanie. Dłużnik, który został zawiadomiony o wszczęciu egzekucji, obowiązany jest do powiadomienia w terminie siedmiu dni organu egzekucyjnego o każdej zmianie miejsca swego pobytu, trwającej dłużej niż jeden miesiąc. O obowiązku tym oraz o skutkach jego zaniedbania poucza się dłużnika przy zawiadomieniu go o wszczęciu egzekucji. Za nieuzasadnioną odmowę udzielenia komornikowi wyjaśnień lub informacji albo za udzielanie informacji lub wyjaśnień świadomie fałszywych osoba odpowiedzialna może być na wniosek wierzyciela lub z urzędu ukarana przez komornika grzywną do 500 zł. Grzywną taką może być również ukarany dłużnik, który zaniedba obowiązku powiadomienia o zmianie miejsca swego pobytu. W postępowaniu egzekucyjnym określone działania podejmowane są także przez sąd. Pełni on dwojakiego rodzaju role: sprawuje nadzór nad czynnościami komornika, a w niektórych sytuacjach działa jako bezpośredni organ egzekucyjny.