Najczęściej egzekwowane są świadczenia pieniężne zawarte w tytułach egzekucyjnych. Są to wyroki zasądzające na rzecz jednej ze stron określone świadczenia, takie jak wynagrodzenia, odprawy pieniężne, nagrody jubileuszowe, odszkodowania lub ugody zawierające zobowiązanie jednej ze stron do zapłaty oznaczonej kwoty na rzecz strony przeciwnej.

Andrzej Marek sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy Sam tytuł egzekucyjny nie uprawnia do wszczęcia egzekucji. Potrzebna jest jeszcze tzw. klauzula wykonalności. Jest to niezbędny element umożliwiający skuteczne wszczęcie i prowadzenie egzekucji. Klauzula stwierdza, że tytuł egzekucyjny spełnia wszelkie przewidziane prawem wymogi i nadaje się do wykonania. Tytułowi egzekucyjnemu pochodzącemu od sądu (np. wyrokowi) klauzulę wykonalności nadaje sąd pierwszej instancji, w którym sprawa się toczy. Tytuły wykonawcze, w których zasądzono świadczenia pieniężne, egzekwowane są przez komorników sądowych. W celu wszczęcia postępowania egzekucyjnego osoba, na rzecz której zasądzone zostało określone świadczenie (wierzyciel), składa komornikowi wniosek o wszczęcie egzekucji, w którym należy wskazać świadczenie, które ma być spełnione, oraz sposób egzekucji. Do wniosku należy dołączyć tytuł wykonawczy w oryginale. Należy przy tym zaznaczyć, że organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Wierzyciel może w jednym wniosku wskazać kilka sposobów egzekucji przeciwko temu samemu dłużnikowi (np. z wynagrodzenia za pracę i ruchomości dłużnika). Spośród kilku sposobów egzekucji wierzyciel powinien zastosować najmniej uciążliwy dla dłużnika. Egzekucja może być prowadzona z ruchomości należących do dłużnika, wynagrodzenia za pracę lub innych świadczeń (emerytury, renty), wierzytelności i innych praw majątkowych, nieruchomości. Egzekucja rozpoczyna się od zajęcia określonego prawa majątkowego i zawiadomienia o tym stron (wierzyciela i dłużnika) oraz uprawnionych podmiotów (np. pracodawcy w przypadku zajęcia wynagrodzenia pracownika; banku – w przypadku zajęcia środków zgromadzonych na rachunku bankowym dłużnika). Przy pierwszej czynności egzekucyjnej doręcza się dłużnikowi zawiadomienie o wszczęciu egzekucji, z podaniem treści tytułu wykonawczego i wymienieniem sposobu egzekucji. Na żądanie dłużnika komornik powinien okazać mu tytuł wykonawczy w oryginale. Jeśli wierzyciel lub sąd zarządzający z urzędu przeprowadzenie egzekucji albo uprawniony organ żądający przeprowadzenia egzekucji nie może wskazać przedmiotów służących do zaspokojenia wierzyciela, komornik wezwie dłużnika do złożenia wyjaśnień. Jeśli dłużnik odmówi złożenia takich wyjaśnień, wówczas wierzyciel – w celu uzyskania danych dotyczących majątku dłużnika – może wszcząć postępowanie o wyjawienie majątku (art. 913–9201 kodeksu postępowania cywilnego). Wierzyciel może również zlecić komornikowi poszukiwanie za wynagrodzeniem majątku dłużnika. Szczegółowo prowadzenie każdego rodzaju i sposobu egzekucji regulują przepisy art. 844–1088 k.p.c. Warto jedynie wskazać, iż komornik zawiadamia stronę o każdej dokonanej czynności, o której terminie nie była zawiadomiona i przy której nie była obecna, a na jej żądanie udziela wyjaśnień o stanie sprawy. W zakresie kosztów egzekucji należy zauważyć, że dłużnik powinien zwrócić wierzycielowi koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. Koszty ściąga się wraz z egzekwowanym roszczeniem. Koszty egzekucji ustala postanowieniem komornik, jeżeli przeprowadzenie egzekucji należy do niego. Zwolnienie od kosztów sądowych, przyznane stronie przez sąd w postępowaniu rozpoznawczym lub z którego strona korzysta z mocy ustawy, rozciąga się także na postępowanie egzekucyjne.