Spośród dowodów największe znaczenie mają dokumenty jako najbardziej pewny środek dowodowy. Dowód za pomocą dokumentu jest dowodem za pośrednictwem jego formy i treści.
Andrzej Marek sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy Przepisy procedury cywilnej wprowadzają podział na dokumenty urzędowe i prywatne. Urzędowe dokumenty są sporządzone w odpowiedniej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, a także organizacje zawodowe, samorządowe, spółdzielcze i inne organy społeczne w zakresie zleconych im przez ustawę spraw z dziedziny administracji publicznej (np. akt notarialny lub decyzja administracyjna). Dokumenty takie mają większą moc dowodową. Korzystają bowiem z domniemania prawdziwości, a nadto stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Domniemania te mogą być obalone za pomocą dowodów przeciwnych. Dokumentami prywatnymi są wszelkie inne dokumenty. Korzystają one jedynie z domniemania prawdziwości (stanowią dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie). Dokumentem prywatnym jest na przykład świadectwo pracy i stanowi wyłącznie dowód tego, że pracodawca podpisał oświadczenie stanowiące treść tego świadectwa. Podpis złożony na dokumencie służy identyfikacji wystawcy i daje podstawę do jego powiązania z treścią dokumentu. Dokumenty niepodpisane nie są dokumentem prywatnym w rozumieniu przepisów procedury cywilnej. Wykładnia dokumentu należy do sądu. Jest ona dokonywana zarówno w jego sferze formalnej, jak i materialnej. Kodeks postępowania cywilnego zapewnia wykorzystanie dokumentu jako dowodu bez względu na to, kto jest w posiadaniu dokumentu – strona, osoba trzecia czy też wystawca dokumentu. Należy podkreślić, iż każdy obowiązany jest przedstawić na zarządzenie sądu w oznaczonym terminie i miejscu dokument znajdujący się w jego posiadaniu i stanowiący dowód faktu istotnego dla rozstrzygnięcia sprawy, chyba że dokument zawiera tajemnicę państwową. W toku postępowania można wydać stronie złożony przez nią w sprawie dokument tylko na zarządzenie przewodniczącego posiedzenia lub sędziego sprawozdawcy. Po zakończeniu postępowania w sprawie wydanie stronie dokumentu następuje na zarządzenie przewodniczącego wydziału. Wydanie stronie dokumentu następuje dopiero po złożeniu przez nią do akt uwierzytelnionego odpisu lub wypisu z dokumentu albo jego kserokopii, z tym że przewodniczący wydziału może zwolnić stronę od tego obowiązku. W praktyce sądy pracy najczęściej korzystają z dokumentów w postaci akt osobowych pracownika, kart ewidencji czasu pracy, list obecności, list płac, protokołów powypadkowych, dokumentacji lekarskiej pracownika. W sprawach cywilnych z dokumentami związane są pewne ograniczenia dowodowe. Otóż dowód ze świadków i przesłuchania stron nie jest dopuszczalny, gdy zmierza do wykazania faktu dokonania czynności prawnej, co do której ustawa lub umowa stron przewidywały formę pisemną dla celów ważności tej czynności. Również zastrzeżenie – pod rygorem nieważności – formy pisemnej czynności prawnej wyłącza dowód z zeznań świadków i z przesłuchania stron przeciwko osnowie (treści) lub ponad osnowę dokumentu. W sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych nie stosuje się tych ograniczających dopuszczalność dowodu ze świadków i z przesłuchania stron. Tak więc np. rzeczywista treść pisemnego wniosku pracownika o udzielenie mu urlopu wypoczynkowego i adnotacji uczynionej na tym wniosku przez pracodawcę może być wykazywana zeznaniami świadków.