Pracodawca musiał zapłacić za usługę zewnętrzną bezpodstawnie zamówioną przez pracownika. Czy samo doprowadzenie przez zatrudnionego do sytuacji zagrożenia interesów firmy może stanowić przyczynę rozwiązania umowy bez wypowiedzenia (art. 52 k.p.)?
Dwa stosunkowo niedawne orzeczenia Sądu Najwyższego z 2012 roku umożliwiają udzielenie twierdzącej odpowiedzi na powyższe pytanie. W pierwszej kolejności należy przywołać wyrok z 22 marca 2012 roku (sygn. akt I PK 199/11), w którym stwierdzono, że warunkiem stosowania art. 52 kodeksu pracy nie jest wystąpienie u pracodawcy szkody materialnej albo niematerialnej, lecz samo zagrożenie jego interesów.
W przypadku art. 100 par. 2 pkt 4 k.p. wynika to wyraźnie już choćby z literalnej treści przepisu. Przypomnijmy, że zgodnie z nim pracownik jest obowiązany w szczególności dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Oznacza to, że nie każde zastosowanie przez pracodawcę dyscyplinarnego trybu rozwiązania umowy o pracę jest uwarunkowane zaistnieniem szkody. Odnosi się on bowiem także do bezprawnego zachowania pracownika, zawinionego w określonym stopniu, zagrażającego interesom pracodawcy.
Z kolei w innym wyroku (z 22 października 2012 r., sygn. akt I PK 133/12) Sąd Najwyższy stwierdził, że uzasadnioną przyczyną rozwiązania z pracownikiem umowy w trybie art. 52 par. 1 pkt 1 k.p. nie musi być jedynie zawinione uchybienie podstawowym obowiązkom pracowniczym, wywołujące istotną szkodę majątkową w mieniu zatrudniającego. Taką przyczyną może być również zawinione i bezprawne zachowanie podwładnego powodujące samo zagrożenie interesów pracodawcy.