Strony zawarły umowę o zakazie konkurencji. Pracownik zobowiązał się w niej, że przez 12 miesięcy po ustaniu zatrudnienia nie podejmie działalności konkurencyjnej, a pracodawca – do zapłaty odszkodowania. W umowie przewidziano możliwość jej wypowiedzenia przez pracodawcę w każdym czasie. Czy takie postanowienie umowne jest skuteczne, jeśli strony nie określiły, w jakich przypadkach prawo wypowiedzenia może być wykonane?
Umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy może być zawarta z pracownikiem mającym dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Potrzebę jej zawarcia ustawodawca pozostawia do oceny pracodawcy. W umowie powinno się ustalić okres obowiązywania zakazu konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy. Kodeks pracy nie przewiduje możliwości wypowiedzenia umowy o zakazie konkurencji. Art. 1012 par. 2 k.p. stanowi jedynie, że wspomniany zakaz przestaje obowiązywać przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta, jeśli ustały przyczyny go uzasadniające lub pracodawca nie wywiązał się z obowiązku wypłaty odszkodowania. Nie oznacza to jednak, że umowa o zakazie konkurencji nie może być wypowiedziana. Dopuszczalność jej wypowiedzenia przez pracodawcę potwierdza orzecznictwo Sądu Najwyższego. W ramach zasady swobody umów strony mogą bowiem ułożyć stosunek prawny według swego uznania.
Umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy nie musi wskazywać przyczyn wypowiedzenia. Tak wynika z wyroków Sądu Najwyższego z 16 czerwca 2011 r. (sygn. akt III BP 2/11) oraz z 22 czerwca 2012 r. (sygn. akt I PK 237/11). Rozwiązanie umowy o zakazie konkurencji nie wymaga bowiem uzasadnienia. Zarówno wprowadzenie, jak i ustanie przyczyn wypowiedzenia zależy od oceny pracodawcy, która nie podlega sądowej weryfikacji. Ponadto należy zauważyć, że zdaniem Sądu Najwyższego stosowanie okresu wypowiedzenia jest niezbędne tylko wtedy, gdy zostanie przewidziane w umowie.