Pracownik zatrudniony na stanowisku handlowca serwisanta obsługuje kilka województw. Zostały one wskazane w umowie o pracę z jako miejsce wykonywania pracy. Czy podróż do miejscowości znajdujących się poza nimi może być uznana za podróż służbową?
Pod pojęciem podróży służbowej rozumie się wykonywanie zadań określonych przez pracodawcę poza miejscowością stanowiącą siedzibę pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy (por. art. 775 par. 1 k.p.). Ponadto w myśl orzecznictwa SN podróż służbowa charakteryzuje się tym, że w kompleksie obowiązków pracownika stanowi zjawisko nietypowe i okazjonalne (wyrok SN z 13 grudnia 2009 r. II PK 138/09). W konsekwencji, o ile podróże odbywane przez pracownika polegają na permanentnym przemieszczaniu się z jednego do innego miejsca (miejscowości) w celu wykonywania zajęć stanowiących przedmiot pracowniczego zobowiązania, a więc stanowią integralny element sposobu wykonywania pracy, podróże te nie mogą być uznane za podróże służbowe (por. uchwałę SN z 19 listopada 2008 r., II PZP 11/08).
Pracownicy mobilni (a do takich można zaliczyć handlowca serwisanta) pracują w warunkach stałego przemieszczania się. Podróż nie stanowi w ich przypadku zjawiska wyjątkowego – jest zwykłym wykonywaniem obowiązków pracowniczych i nie może być uznana za podróż służbową w rozumieniu art. 775 par. 1 k.p. W związku z tym nie przysługują im diety określone w przepisach prawa pracy, w tym w rozporządzeniu z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
Należy zaznaczyć, że miejsce wykonywania pracy nie musi być oznaczone punktowo (miejscowość). Dopuszczalne jest określenie miejsca wykonywania pracy jako pewien obszar geograficzny, jeśli z istoty obowiązków pracownika wynika, że powinien on (i może) wykonywać pracę na wskazanym obszarze. Praca powierzana pracownikowi powinna być jednak możliwa do wykonania w granicach obowiązującej dobowej i tygodniowej normy czasu pracy. O ile normy te są przekraczane, pracownikowi przysługuje wynagrodzenie z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych.