W trakcie trwania okresu wypowiedzenia pracownik osiągnął tak zwany wiek przedemerytalny. Czy w takiej sytuacji stosunek pracy wspomnianego pracownika ulegnie rozwiązaniu?
Zgodnie z art. 39 kodeksu pracy pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. Ramy czasowe wskazanego przepisu należy interpretować wąsko, co oznacza, że zakaz wypowiedzenia umowy o pracę określony w art. 39 k.p. nie obowiązuje przed osiągnięciem wieku przedemerytalnego, nawet jeżeli wiek ten pracownik osiągnął w okresie wypowiedzenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z 7 kwietnia 1999 r. I PKN 643/98, OSNP 2000/11/418).
Jak wskazuje się w doktrynie, określony w tym przepisie zakaz wiąże się wyłącznie z pojęciem wypowiedzenia umowy o pracę, bez względu na to, kiedy w wyniku tej czynności prawnej następuje rozwiązanie stosunku pracy. Należy pamiętać, że pojęcia wypowiedzenia i rozwiązania stosunku pracy nie są tożsame. Jak wskazuje się w piśmiennictwie – oznacza to niedopuszczalność wypowiedzenia umowy o pracę w okresie przedemerytalnym, co nie wyłącza możliwości jej rozwiązania w tym okresie, jeżeli w dacie wypowiedzenia pracownik nie był jeszcze objęty zakazem, o którym stanowi art. 39 k.p. Dla ustalenia właściwych ram czasowych zakazu określonego w art. 39 k.p. istotna jest zatem data wypowiedzenia stosunku pracy.
Ponadto nie należy także zapominać o innym wymogu wskazanym w art. 39 k.p. – okres zatrudnienia pracownika powinien umożliwiać mu nabycie prawa do emerytury wraz z osiągnięciem tego wieku. W świetle powyższych rozważań pracownik, któremu skutecznie wypowiedziano stosunek pracy, nie korzysta już z prawa do ochrony przedemerytalnej, jeżeli prawo to nabył w trakcie biegnącego okresu wypowiedzenia.