Rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron może nastąpić z inicjatywy pracownika, który składa pracodawcy wniosek w tym zakresie. Kiedy w takim przypadku następuje skuteczne rozwiązanie umowy o pracę?
Porozumienie stron stosunku pracy o rozwiązaniu umowy o pracę jest umową w rozumieniu przepisów ogólnych prawa cywilnego. Oświadczenie woli rozwiązania umowy stanowi ofertę, jeżeli określa istotne postanowienia przyszłej umowy. Oferta powinna być sformułowana w taki sposób, aby umowa mogła dojść do skutku bez przeprowadzania dalszych negocjacji. Istotnymi postanowieniami umowy w sprawie rozwiązania stosunku pracy jest przede wszystkim określenie trybu rozwiązania umowy i zaproponowanie terminu, w jakim powinno ono nastąpić.
Złożenie przez pracownika oferty rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron upoważnia pracodawcę do jej przyjęcia lub odrzucenia. Przychylenie się do wniosku skutkować będzie rozwiązaniem umowy na mocy zgodnych oświadczeń woli. Jeśli pracownik w piśmie zawierającym ofertę rozwiązania umowy na mocy porozumienia stron wyraźnie określił termin, w którym ma nastąpić to rozwiązanie, to nastąpi ono tylko w przypadku złożenia przez pracodawcę oświadczenia woli o przyjęciu oferty przed upływem wskazanego terminu. Jeżeli pracodawca, godząc się na rozwiązanie umowy o pracę w tym trybie, zaproponuje inny termin jej rozwiązania, jego oświadczenie należy potraktować już jako nową ofertę, która doprowadzi do rozwiązania umowy, jeśli pracownik taką ofertę przyjmie.
Pismo pracownika skierowane do pracodawcy, zawierające prośbę o rozwiązanie stosunku pracy, ale bez określenia sposobu i terminu rozwiązania umowy, nie może być traktowane jako oferta rozwiązania umowy za porozumieniem stron. Należy przypisać mu walor zaproszenia do rokowań w kwestii zakończenia łączącego strony stosunku pracy. W takiej sytuacji o zawarciu porozumienia można mówić dopiero wówczas, gdy obie strony dojdą do porozumienia co do wszystkich jej postanowień, które były przedmiotem negocjacji (por. wyrok SN z 15 lipca 2008 r., III PK 9/08, OSNP 2009/ 23 – 24/313).