Od tego, jak pracodawca przekaże zatrudnionemu swoją własność, zależy, czy będzie mógł skutecznie dochodzić odszkodowania w przypadku jej uszkodzenia.
Pracodawca powinien stworzyć procedury, według których będzie przekazywał swoje mienie zatrudnionym osobom. Pracownik powinien udokumentować przyjęcie takiego mienia do używania, niezależnie od tego, jak długo będzie z niego korzystał.
Potwierdzenie powinno nastąpić w formie pisemnej (np. stosowny wpis w książeczce narzędziowej, pokwitowanie przyjęcia na odrębnym druku itp.) albo nawet na podstawie zawartej z pracodawcą odrębnej umowy.
Niemniej uznaje się, iż pracownik, któremu powierzono jakąś rzecz w sposób prawidłowy, ponosi odpowiedzialność materialną na podstawie art. 124 k.p., choćby nawet nie podpisał deklaracji o przyjęciu odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie (wyrok SN z 15 listopada 1985 r., IV PR 221/85, niepubl.).
Przepis art. 124 k.p. wprowadza domniemanie odpowiedzialności pracownika za szkodę, która powstała w mieniu powierzonym z obowiązkiem zwrotu lub do wyliczenia się. Podwładny może uwolnić się od tej odpowiedzialności wówczas, gdy wykaże, że szkoda powstała z przyczyn od niego niezależnych, a w szczególności ze względu na niezapewnienie przez firmę warunków umożliwiających właściwe zabezpieczenie powierzonego mienia.
Pracodawca musi mieć świadomość, że nie wystarcza protokolarne przejęcie przez podwładnego określonych składników majątku firmy i stwierdzenie, że pracownik odpowiada za te rzeczy.

Powierzenie lub oddanie

Istotne jest jednoznaczne określenie jego stanu ilościowego i jakościowego powierzonego mienia. Należy bowiem zauważyć różnicę pomiędzy przekazywaniem mienia pracownikowi z obowiązkiem zwrotu a jego oddaniem do dyspozycji podwładnego w związku ze świadczeniem przez niego pracy.
Przykładowo, kierowca w celu wykonywania pracy musi dysponować samochodem, ale nie zawsze pobranie pojazdu będzie oznaczało jego powierzenie przez pracodawcę z obowiązkiem zwrotu w rozumieniu art. 124 k.p. Jeżeli kierowca otrzymuje konkretny pojazd bez możliwości sprawdzenia jego stanu technicznego, a także nie jest zobowiązany do zachowania określonej staranności związanej z tym stanem (np. do przeprowadzania przeglądów technicznych), to jego odpowiedzialność za uszkodzenie pojazdu może ograniczać się do tzw. zwykłej odpowiedzialności na podstawie art. 114 k.p. i być limitowana do maksymalnej wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia za pracę.
W takiej sytuacji może okazać się, że konkretny samochód nie został powierzony jak mienie z obowiązkiem zwrotu na podstawie art. 124 k.p.

Jak wykazać przekazanie

Sam fakt powierzenia mienia pracownikowi może być udowadniany w różny sposób. W wyroku z 25 września 1985 r. (IV PR 200/85, OSNC 1986/5/84) Sąd Najwyższy orzekł, że potwierdzenie przez pracownika jego podpisem na jakimkolwiek dokumencie otrzymania towaru stanowi dowód, że towar w ilości wskazanej w tym dokumencie został mu powierzony. Stwierdzenie takie może nastąpić na dokumencie, jakim przedsiębiorstwo z reguły posługuje się w praktyce przy dostawach towarów, jak również w każdy inny sposób świadczący o tym, że zatrudniony potwierdza odbiór towaru. W zależności jednak od charakteru (rodzaju) powierzanego mienia sposób jego przekazania może się istotnie różnić.
Podstawa prawna
Art. 114, 119 oraz 124 ustawy z 26 czerwca 1974 r.– Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).