Ustawa dotyczy głównie zasad powoływania i działania centrów integracji społecznej oraz klubów integracji społecznej, które pomagają znaleźć zatrudnienie osobom zagrożonym wykluczeniem.
Poprawki Senatu doprecyzowują niektóre zapisy ustawy, m.in. definicję absolwenta centrum integracji społecznej, wskazują też, że status ten przysługuje przez sześć miesięcy od zakończenia zajęć i że aby go uzyskać, trzeba zrealizować postanowienia kontraktu społecznego.
Zgodnie z ustawą centra i kluby integracji społecznej będą mogły tworzyć organizacje pozarządowe z wyłączeniem partii politycznych, związków zawodowych, organizacji pracodawców, samorządów zawodowych oraz fundacji utworzonych przez partie. Ustawa zezwala natomiast na tworzenie centrów integracji społecznej niektórym podmiotom, które mogą prowadzić działalność pożytku publicznego: organizacjom kościelnym oraz spółdzielniom socjalnym.
Nowela ma także umożliwić wspieranie aktywności zawodowej uczestników centrów integracji społecznej oraz klubów integracji społecznej urzędom pracy. Obecnie uczestnicy tego rodzaju zajęć zostają wykreśleni z rejestru bezrobotnych, a tym samym nie mogą się później ubiegać np. o dotację z Funduszu Pracy. Dlatego w ustawie zaproponowano, aby mieli oni status poszukujących pracy, co umożliwi im np. otrzymanie wsparcia na utworzenie spółdzielni, bez potrzeby fikcyjnej rejestracji w powiatowym urzędzie pracy jako osoba bezrobotna.
Ustawa pozwala także na organizowanie staży w organizacjach pozarządowych, które dysponują klubem integracji społecznej.
Zmiany umożliwiają także prowadzenie spółdzielniom socjalnym statutowej działalności nieodpłatnej. Obecnie, gdy realizują one zadania publiczne, muszą pobierać opłaty, co w przypadku udziału w konkursach różnicuje sytuację organizacji pozarządowych i spółdzielni socjalnych.