Przedsiębiorstwo może zatrudnić pracownika sezonowego, np. na podstawie umowy o pracę na czas określony lub umowy na czas wykonania określonej pracy.
W okresie wakacji wielu pracodawców jest zainteresowanych zatrudnieniem pracowników wyłącznie na okres lata do wykonywania prac związanych z tą porą roku. Kodeks pracy nie przewiduje jednak odrębnego rodzaju umów o pracę zawieranych wyłącznie na okres sezonu w danej branży gospodarczej. Dlatego pracodawcy, którzy chcą zatrudnić pracowników sezonowych, muszą korzystać np. z umowy o pracę na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy.
Osoby zatrudnione na ich podstawie staną się pracownikami, a więc będą ich dotyczyć przepisy kodeksu pracy (w tym te gwarantujące np. prawo do urlopu).
Umowa na czas określony rozwiązuje się z upływem terminu, na jaki ją zawarto, a umowa zawarta na czas wykonania określonej pracy – z chwilą wykonania zadania określonego w umowie. Możliwe jest jednak rozwiązanie umowy o pracę na czas określony za dwutygodniowym wypowiedzeniem, ale pod warunkiem że okres jej obowiązywania jest dłuższy niż sześć miesięcy, a strony umieściły w niej klauzulę o możliwości jej wcześniejszego rozwiązania.
W przypadku pracowników sezonowych często okres trwania takiej umowy jest krótszy niż sześć miesięcy, co oznacza, że wcześniejsze jej rozwiązanie jest praktycznie możliwe tylko za porozumieniem stron.
Z kolei umowa zawarta na czas wykonania określonej pracy w ogóle nie może być wypowiedziana, nawet jeśli jest zawarta na okres dłuższy niż pół roku. Można ją zatem wcześniej rozwiązać wyłącznie za porozumieniem stron.
W praktyce firmy, które chcą korzystać z usług osób zatrudnianych sezonowo, często sięgają do umów cywilnoprawnych (np. zlecenia). Jest to dla firm mniej kosztowna forma pozyskiwania osób zatrudnionych, które jednocześnie nie korzystają z ochrony przepisów kodeksu pracy. Nie dotyczą ich więc np. przepisy o okresie wypowiedzenia umów o pracę, ochronie przed zwolnieniem czy o urlopach.
Firmy muszą jednak pamiętać, że jeśli warunki zatrudnienia są charakterystyczne dla umowy o pracę (czyli określonego rodzaju praca jest wykonywana w miejscu i czasie wskazanym przez pracodawcę za wynagrodzeniem), to obie strony łączy stosunek pracy, bez względu na nazwę zawartej przez nich umowy.
W takich przypadkach pracownik może dochodzić przed sądem ustalenia istnienia stosunku pracy.
18 lat musi ukończyć pracownik sezonowy, by jego zatrudnienie nie wymagało zezwolenia inspektora pracy