W razie przejścia części zakładu pracy pracownik, który miał roszczenie do byłego pracodawcy, może wystąpić o jego spełnienie również do nowego właściciela.
Spółka z dniem 1 kwietnia 2011 r. przejęła od innej firmy część zakładu pracy (halę produkcyjną wraz z całym ciągiem technologicznym). Przejętym pracownikom dotychczasowy pracodawca nie wypłacił należnej premii za styczeń 2011 r. (wypłacanej do 10. dnia każdego kolejnego miesiąca). Zatrudniony zastanawia się, przeciwko któremu podmiotowi wystąpić z pozwem o to świadczenie do sądu pracy.
Przejście zakładu pracy na nowego pracodawcę może nastąpić w całości lub w części. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 20 listopada 1996 r. (I PKN 21/96 LEX nr 192324), przez część zakładu pracy nie należy rozumieć każdego składnika mienia dotychczasowego pracodawcy, jak np. lokalu, maszyny, określonego prawa majątkowego.
Jego częścią staną się one dopiero wówczas, gdy będą tworzyć zespół składników zakładu, który może być potraktowany jako odrębna placówka zatrudnienia dla pracowników wykonujących w niej pracę. Musi to być więc pewna zorganizowana całość, na którą składają się określone elementy materialne i majątkowe, system organizacyjny i struktura zarządzania, które będą dawały możliwość dalszego wykonywania pracy przez pracowników w niej zatrudnionych. W tym znaczeniu za część zakładu pracy należy uznać opisaną powyżej halę produkcyjną wraz z całym ciągiem technologicznym zakładu. W takiej sytuacji za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie.
Istota solidarnej odpowiedzialności dłużników sprowadza się do tego, iż wierzyciel (tutaj pracownik) będzie mógł żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych. Aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarnie pozostają zobowiązani. Jest to korzystne dla pracowników, bowiem chroni ich przed przejęciem zobowiązań przez nowego pracodawcę, który może znajdować się w gorszej sytuacji ekonomicznej niż dotychczasowy, co mogłoby spowodować brak możliwości otrzymania zaległych świadczeń przez pracowników.
Podstawa prawna
Art. 231 par. 1 i 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).
Art. 366 ust. 1 i 2 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).