Pracodawca rozwiązał ze mną za wypowiedzeniem umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony. Moim zdaniem naruszył jednak przepisy prawa, ponieważ w sposób niedostateczny określił przyczynę rozwiązania umowy. Dlatego wniosłam pozew o uznanie dokonanego przez niego wypowiedzenia za bezskuteczne. Sąd uznał, iż moje zarzuty były zasadne, jednak nie uwzględnił mojego żądania, tylko przyznał mi odszkodowanie. Czy sąd mógł wydać takie orzeczenie?
Pracodawca rozwiązał ze mną za wypowiedzeniem umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony. Moim zdaniem naruszył jednak przepisy prawa, ponieważ w sposób niedostateczny określił przyczynę rozwiązania umowy. Dlatego wniosłam pozew o uznanie dokonanego przez niego wypowiedzenia za bezskuteczne. Sąd uznał, iż moje zarzuty były zasadne, jednak nie uwzględnił mojego żądania, tylko przyznał mi odszkodowanie. Czy sąd mógł wydać takie orzeczenie?
Tak
W opisywanej sytuacji sąd postąpił prawidłowo.
Zgodnie z przepisami prawa sąd jest uprawniony do tego, aby zasądzić odszkodowanie w miejsce żądanego przywrócenia do pracy (uznania bezskuteczności wypowiedzenia) wówczas, gdy ustali, że uwzględnienie żądania pracownika o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy jest niemożliwe lub niecelowe (art. 45 par. 2 k.p. i art. 56 par. 2 k.p.). Orzecznictwo skonkretyzowało różne przykładowe sytuacje, w których sąd może nie uwzględnić żądania pracownika i przyznać mu odszkodowanie. Ten katalog nie jest zamknięty i w każdej konkretnej sprawie sąd, badając całokształt okoliczności sprawy, może zdecydować o niecelowości lub niemożliwości przywrócenia pracownika do pracy. Taką przyczyną będzie na przykład likwidacja stanowiska pracy, które dotąd zajmował pracownik i brak środków na utrzymanie dotychczasowego stanu zatrudnienia (wyrok SN z 14 maja 1999 r., I PKN 57/99, OSNAPiUS 2000/15/576). Ogólne zmniejszenie zatrudnienia nie będzie z reguły przesądzało o niemożliwości lub niecelowości przywrócenia pracownika do pracy, o ile nie będzie ono odnosiło się do stanowiska zajmowanego przez pracownika.
Za niecelowością przywrócenia pracownika z przyczyn leżących po jego stronie będą przemawiały wielokrotne nieusprawiedliwione nieobecności i używanie alkoholu w pracy (wyrok z 13 listopada 1997 r., I PKN 343/97, OSNAPiUS 1998/19/ 563). Inne okoliczności wskazujące na niecelowość to negatywna ocena pracy pracownika, brak umiejętności współpracy z pracownikami i przełożonymi mający niekorzystny wpływ na pracę danej komórki organizacyjnej, niewystarczające zdolności organizacyjne oraz trwała niezdolność do pracy połączona z pobieraniem świadczenia (renty) z ubezpieczenia społecznego (wyrok SN z 28 czerwca 2001 r., I PKN 497/00, OSNP 2003/9/221). Ważną okolicznością, która również w przeważającej części przypadków będzie przemawiała przeciwko przywróceniu pracownika do pracy, jest konflikt istniejący pomiędzy pracodawcą a pracownikiem i wynikający z niego brak zaufania pracodawcy do pracownika.
PODSTAWA PRAWNA
■ Art. 45 par. 2, art. 56 par. 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).
Pozostało
84%
treści
Reklama
Reklama