Dostęp do świadczeń zdrowotnych nie może być uzależniony od miejsca zamieszkania pacjenta.
Część świadczeniodawców odmawia ubezpieczonym prawa dostępu do świadczeń z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej lub szpitalnej. Tłumaczą się rejonizacją ich udzielania, czyli uzależniają ich wykonanie od miejsca zamieszkania chorego. Rzecznik praw pacjenta, a także NFZ tłumaczą, że takie działanie jest niezgodne z prawem.
Zgodnie z tzw. ustawą zdrowotną pacjent ma prawo wyboru świadczeniodawcy spośród wszystkich placówek, które podpisały umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z funduszem. To oznacza, że ubezpieczony ma prawo leczyć się na podstawie skierowania na terenie całego kraju w dowolnie wybranej placówce.
Odmowa wykonania badania czy zapisania do specjalisty z powodu tzw. rejonizacji stanowi naruszenie prawa pacjenta. W takiej sytuacji ma on możliwość skierowania skargi do dyrektora zakładu, w którym nie udzielono mu świadczenia, a także do właściwego oddziału NFZ. Skarga w tej sprawie może również trafić do organu nadzorczego placówki (czyli np. powiatu) lub do rzecznika praw pacjenta.
Podstawa prawna
Art. 29, art. 30 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2008 r. nr 164, poz. 1027 z późn. zm.).