Pracownik, któremu wypowiedziano umowę o pracę wskutek pozornej likwidacji stanowiska pracy, skutecznie odwołał się od tego wypowiedzenia. Sąd przywrócił go na poprzednio zajmowane stanowisko. Jednak na tym stanowisku została już zatrudniona nowa osoba. Co może zrobić pracodawca?
Wyrok przywracający pracownika do pracy nie oznacza, że pracodawca zostaje ograniczony w kształtowaniu swojej polityki kadrowej. Nadal może dobierać pracowników w sposób, który gwarantuje najlepsze wykonywanie obowiązków na danym stanowisku. Dotyczy to w szczególności stanowisk kierowniczych. Jednak nawet gdy stanowisko poprzednio zajmowane przez pracownika przywróconego do pracy zajmuje obecnie inna osoba, pracodawca nie może uchylić się od wykonania wyroku sądu i musi przywrócić pracownika na poprzednio zajmowane stanowisko (por. wyrok SN z 17 lutego 1998 r. I PKN 572/97, OSNP 1999/3/83). Nie oznacza to, że musi zwolnić pracownika, który obecnie zajmuje to stanowisko.
Możliwe są różne rozwiązania. Można utrzymywać w strukturze dwa takie stanowiska i nadal zatrudniać obu pracowników. Innym rozwiązaniem jest przywrócenie pracownika na poprzednio zajmowane stanowisko i powierzenie mu wykonywania innych zadań w trybie art. 42 par. 4 k.p. SN nie wyklucza w pewnych okolicznościach możliwości przesunięcia pracownika na inne stanowisko w drodze wypowiedzenia zmieniającego (wyrok z 19 kwietnia 2001 r. I PKN 381/00, OSNP 2003/4/102; wyrok z 18 kwietnia 2000 r. I PKN 602/99, PPiPS 2001/6/18). Istnieje też możliwość ponownego wypowiedzenia umowy przywróconemu pracownikowi, jednak muszą być to prawdziwe przyczyny, nie użyte w poprzednim wypowiedzeniu. Na przykład, jeśli poprzednie wypowiedzenie zostało zakwestionowane przed sądem jedynie ze względów formalnych, to można użyć przyczyn dotyczących bezpośrednio pracownika w ponownym wypowiedzeniu umowy po przywróceniu do pracy. Orzeczenie sądu przywracające pracownika do pracy, oparte wyłącznie na stwierdzeniu naruszenia przepisów o wypowiadaniu bez badania jego merytorycznej zasadności, nie pozbawia pracodawcy możliwości powołania się na te same przyczyny, o ile zachowują one aktualność (wyrok SN z 19 lipca 2005 r. II PK 372/04OSNP 2006/11–12/175).