Pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku pracy osobie, która zamiast z urlopu wychowawczego korzysta z obniżonego wymiaru czasu pracy. Możliwe to jednak będzie, gdy pracownik np. ciężko naruszy obowiązki pracownicze.
Pracownica, zamiast skorzystania z urlopu wychowawczego, złożyła wniosek o obniżenie wymiaru czasu pracy do 1/2 etatu. Jeżeli nie zaistnieją żadne inne okoliczności, pracodawca nie może jej wypowiedzieć ani rozwiązać umowy przez ten okres, maksymalnie jednak przez 12 miesięcy.
Pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie od dnia złożenia przez pracownika uprawnionego do urlopu wychowawczego wniosku o obniżenie wymiaru czasu pracy do dnia powrotu do nieobniżonego wymiaru czasu pracy. Taka ochrona trwa jednak nie dłużej niż przez łączny okres 12 miesięcy. Należy podkreślić, iż rozwiązanie przez pracodawcę umowy w tym czasie jest dopuszczalne tylko w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, a także gdy zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, tj. gdy pracownik ciężko naruszył swoje podstawowe obowiązki lub popełnił przestępstwo uniemożliwiające dalsze jego zatrudnianie na danym stanowisku. Musi to być przestępstwo oczywiste lub stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądowym. Rozwiązać umowę można też gdy pracownik w sposób zawiniony utracił uprawnienia konieczne do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku. Należy zwrócić też uwagę, iż odpowiednie zastosowanie znajdzie tutaj także przepis art. 1861 par. 2 k.p. Zatem w przypadku złożenia przez pracownika wniosku o obniżenie wymiaru czasu pracy po dokonaniu czynności zmierzającej do rozwiązania umowy o pracę (np. po złożeniu przez pracodawcę oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę), umowa rozwiązuje się w terminie wynikającym z tej czynności.
PODSTAWA PRAWNA
Art. 1861 par. 2, art. 1867 i art. 1868 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).