Za niezawiniony przez pracownika przestój w pracy firma musi mu zapłacić wynagrodzenie obliczane według zasad przewidzianych w kodeksie pracy.
W zakładzie prowadzony jest strajk. Nie wszyscy pracownicy biorą w nim udział, ale nie mogą wykonywać obowiązków. Powinno być im wypłacone wynagrodzenie przestojowe.
Przestój określić można jako nieplanowaną, przejściową przerwę w wykonywaniu pracy, do której pracownik był gotów, spowodowaną zaburzeniami w funkcjonowaniu zakładu pracy powstałymi wskutek niedających się przewidzieć okoliczności. Jako przestój w tym znaczeniu trzeba traktować przerwę w wykonywaniu pracy spowodowaną strajkiem, w którym pracownik nie uczestniczy. Strajk polegający na zbiorowym (choć nie zawsze obejmującym całą załogę) powstrzymywaniu się pracowników od wykonywania pracy może powodować bowiem dla pracodawcy istotne problemy natury organizacyjnej skutkujące w konsekwencji nierzadko brakiem możliwości świadczenia pracy przez niestrajkujących pracowników. W takiej sytuacji powinni oni otrzymać tzw. wynagrodzenie przestojowe. Wynika ono z osobistego zaszeregowania pracownika określonego stawką godzinową lub miesięczną. W sytuacji, gdy nie została określona stawka osobistego zaszeregowania, pracodawca powinien wypłacić pracownikowi 60 proc. ogólnego wynagrodzenia za pracę, a jeśli tak ustalona kwota jest niższa od minimalnego wynagrodzenia, należy wypłacić kwotę w wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego zgodnie z przepisami ustawy z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. nr 200, poz. 1679 z późn. zm.). Pracodawca w okresie przestoju może powierzyć pracownikowi wykonywanie innej pracy. Zatrudniony otrzyma wówczas wynagrodzenie za pracę rzeczywiście wykonaną (nie niższe jednak niż wskazane wyżej). Ważne jest jednak, aby pracownicy nie biorący udziału w strajku (chcący pracować) – codziennie zgłaszali swoją gotowość od świadczenia pracy nawet wówczas, gdy wskutek akcji strajkowej świadczenie pracy okaże się niemożliwe.
Podstawa prawna
Art. 81 par. 1–3 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).