Czas pracy niektórych pracowników określony może być tylko wymiarem ich zadań, a nie, jak u większości zatrudnionych, godzinowo.
Prawo pracy (art. 140 k.p.) dopuszcza możliwość stosowania zadaniowego systemu czasu pracy. Może to być rozwiązanie korzystne dla obu stron stosunku pracy, a system ten nie podlega ocenie w świetle zasady uprzywilejowania pracownika (por. wyrok SN z 17 lutego 2004 r., I PK 377/03, OSNP 2004/24/422). Korzyści dla pracodawcy są istotne – nie musi on kontrolować wykorzystania czasu pracy przez pracownika, nie ma też obowiązku prowadzenia ewidencji jego czasu pracy (art. 149 par. 2 k.p.). Pracownik może natomiast swobodnie realizować powierzone mu zadana, decydując – co do zasady – o godzinie rozpoczynania i kończenia wykonywania tych zadań w danym dniu.
To jest tylko część artykułu. W pełnej wersji znajdziesz odpowiedzi na pytania:
• W jakich przypadkach można zastosować zadaniowy czas pracy?
• Jak ustala się normy czasowe (dziennie i tygodniowe) w zadaniowym systemie pracy?
• Jak wygląda zadaniowy system pracy przy zatrudnieniu na część etatu?
• Czy w zadaniowym systemie pracy może pojawić się praca w godzinach nadliczbowych?
• Jakie kary grożą pracodawcy za wprowadzenie zadaniowego systemu pracy mimo braku przesłanek dla jego wprowadzenia?



Czytaj w e-wydaniu Dziennika Gazety Prawnej Pracownik musi mieć dokładnie określone zadania do wykonania