Pracodawca może delegować pracownika do pracy za granicę, zarówno do państwa będącego członkiem Unii Europejskiej, jak i do państwa, które do Unii Europejskiej nie należy. Jakich informacji polski pracodawca jest zobowiązany udzielić pracownikowi delegowanemu poza Unię Europejską.
Obowiązki informacyjne pracodawcy w tym zakresie reguluje art. 291 kodeksu pracy. Jeżeli pracownik delegowany jest poza obszar Unii Europejskiej na okres przekraczający miesiąc, umowa o pracę oprócz standartowych informacji, które musi zawierać każda umowa o pracę (np. strony umowy, jej rodzaj oraz datę zawarcia, warunki pracy i płacy), powinna określać, jaki będzie czas wykonywania pracy za granicą oraz walutę, w której pracownikowi wypłacane będzie w tym okresie wynagrodzenie.
Dodatkowymi informacjami, których pracodawca powinien udzielić pracownikowi na piśmie przed skierowaniem go do pracy za granicą, są informacje dotyczące świadczeń przysługujących z tytułu pracy za granicą (takie jak zwrot kosztów przejazdu, zakwaterowanie) oraz to, na jakich warunkach pracownik powracać będzie do kraju. Pracodawca może wskazać po prostu przepisy prawne regulujące tę kwestię (np. przepisy obowiązującego u niego układu zbiorowego pracy). Jeżeli w czasie trwania zatrudnienia warunki te zmienią się, pracownik również powinien w ciągu miesiąca od ich zmiany otrzymać stosowną informację.
Nie jest jasne, jakie konsekwencje grożą pracodawcy w razie niewywiązania się przez niego z tego obowiązku. Umowa o pracę niezawierająca takich informacji z pewnością jest ważna. Jednakże w razie kontroli inspekcji pracy pracodawca może zostać m.in. wezwany do uzupełnienia stosownych braków.
Wyżej wskazane obowiązki informacyjne pracodawcy wzorowane są na art. 4 Dyrektywy Rady nr 91/533/EWG z 14 października 1991 r. w sprawie obowiązku pracodawcy dotyczącym informowania pracowników o warunkach stosowanych do umowy lub stosunku pracy. Warto dodać, że uprawnienia pracowników polskich delegowanych na terytorium Unii Europejskiej reguluje m.in. Dyrektywa nr 96/71/WE z 16 grudnia 1996 r. dotycząca delegowania pracowników w ramach świadczenia usług. Na jej podstawie oraz w zakresie w niej określonym państwa Unii Europejskiej zobowiązane są zagwarantować pracownikom delegowanym na ich terytorium warunki pracy nie mniej korzystne niż te, które gwarantowane są innym pracownikom zatrudnionym w ich kraju.