Osoby, które zachowały prawo do obliczenia emerytury na dotychczas obowiązujących zasadach, powinny przedstawić w ZUS dokumenty poświadczające najwyższe zarobki z dziesięciu kolejnych albo 20 dowolnie wybranych lat. Wysokość emerytury zależy także od stażu pracy i kwoty bazowej.
Od 1 stycznia 2009 r. ZUS oblicza emerytury na nowych zasadach – na podstawie stanu konta ubezpieczonego. Jednak pewna grupa osób zachowała prawo do ustalenia wysokości emerytury na starych – dotychczasowych zasadach. Dotyczy to wszystkich urodzonych przed 1 stycznia 1949 r., a także osób:
● urodzonych w latach 1949–1968, które do 31 grudnia 2008 r. spełniły warunki wymagane do uzyskania wcześniejszej emerytury i zgłoszą wniosek o jej przyznanie najpóźniej w dniu poprzedzającym ukończenie 60 lat w przypadku kobiet i 65 lat w przypadku mężczyzn,
● przechodzących na emeryturę górniczą (bez względu na datę urodzenia).
Emerytura obliczana na starych zasadach składa się z trzech części: socjalnej (stanowiącej 24 proc. kwoty bazowej), należnej za okresy składkowe (po 1,3 proc. podstawy wymiaru emerytury za każdy rok okresów składkowych) oraz należnej za okresy nieskładkowe (po 0,7 proc. podstawy wymiaru emerytury za każdy rok okresów nieskładkowych). Osoby, które udowodniły okresy pracy w gospodarstwie rolnym, mają prawo do odpowiedniego zwiększenia świadczenia.
To jest tylko część artykułu. W pełnej wersji dowiesz się więcej:
W jaki sposób ustala się podstawę świadczenia
Jakie dochody należy uwzględnić przy ustalaniu emerytury
Jakie dokumenty należy przedstawić w ZUS-ie
Jak wyliczać okresy składkowe i nieskładkowe
To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w e-wydaniu Dziennika Gazety Prawnej: Jak ustalić wysokość starej emerytury.