Przepisy prawa pracy co do zasady zabraniają wypowiadania bądź rozwiązywania umów o pracę z pracownicami w okresie ciąży oraz w okresie urlopu macierzyńskiego. Czy pracującym matkom przysługują też inne uprawnienia pracownicze?
Szczególna ochrona przed zwolnieniem obejmuje pracownicę od początku ciąży i jest kontynuowana w okresie urlopu macierzyńskiego, a także, w pewnym zakresie, w czasie urlopu wychowawczego. Wyjątkowo rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem z pracownicą będącą w ciąży lub korzystającą z urlopu macierzyńskiego jest możliwe w przypadku ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy. Firma może też rozwiązać stosunek pracy z taką pracownicą bez wypowiedzenia z jej winy, gdy reprezentująca ją zakładowa organizacja związkowa wyrazi zgodę na rozwiązanie umowy.
Pracodawca nie może także co do zasady wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie od dnia złożenia przez pracownika wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego do dnia zakończenia tego urlopu. Rozwiązanie przez pracodawcę umowy w tym czasie jest dopuszczalne tylko w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, a także gdy zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
Oprócz lepszej ochrony przed zwolnieniem kobietom w ciąży lub przebywającym na urlopie macierzyńskim przysługują też inne uprawnienia. Umowa o pracę zawarta na czas określony, na czas wykonania określonej pracy lub na okres próbny przekraczający jeden miesiąc, których data rozwiązania przypada po upływie trzeciego miesiąca ciąży, ulega z mocy prawa przedłużeniu do dnia porodu. Przepisy prawa pracy zabraniają pracodawcom zatrudniania pracownic w ciąży w godzinach nadliczbowych oraz w porze nocnej. Ponadto nie jest dopuszczalne delegowanie takiej pracownicy bez jej zgody poza stałe miejsce pracy ani zatrudnianie jej w systemie przerywanego czasu pracy.
Pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie od dnia złożenia przez pracownika uprawnionego do urlopu wychowawczego wniosku o obniżenie wymiaru czasu pracy do dnia powrotu do nieobniżonego wymiaru czasu pracy, nie dłużej jednak niż przez łączny okres 12 miesięcy.