Głównym celem adopcji jest dobro dziecka. Przysposobić można jedynie osobę małoletnią, czyli osobę, która nie ukończyła jeszcze 18 roku życia i nie wstąpiła w związek małżeński.
Dobro dzieci wymaga, aby przez przysposobienie powstała silna więź uczuciowa, taka jaka normalnie istnieje między rodzicami a dziećmi. Istotne jest też zapewnienie im godziwych warunków wychowania oraz utrzymania. Dotyczą one zarówno sfery materialnej, jak i niematerialnej. W każdym razie o przysposobieniu nie mogą decydować wyłącznie względy majątkowe.

Nie każdy może przysposobić dziecko

Adopcji może dokonać osoba, która ma pełną zdolność do czynności prawnych. Powinna ona mieć kwalifikacje osobiste, które świadczą o tym, że będzie należycie wywiązywać się z obowiązku wynikającego z przysposobienia dziecka. Podlegają one ocenie sądu orzekającego o przysposobieniu. Sąd wówczas bierze pod uwagę poziom intelektualny i moralny, status majątkowy, zdolności wychowawcze, stan zdrowia oraz tryb życia osoby zamierzającej adoptować dziecko.
Sąd korzysta przy tym z opinii rodzinnych ośrodków konsultacyjno-diagnostycznych i ośrodków adopcyjno-opiekuńczych.
Poza tym ważne jest, aby pomiędzy adoptującym i adoptowanym była odpowiednia różnica wieku. W przepisach nie ma konkretnych wskazówek co do minimalnej i maksymalnej różnicy wieku. Przyjmuje się, że odpowiednia różnica wieku to taka, jaka zazwyczaj istnieje pomiędzy rodzicami i dziećmi.

To jest tylko część artykułu. W pełnej wersji dowiesz się na temat:

Kiedy potrzebna jest zgoda na adopcję

Skutków prawnych adopcji pełnej i niepełnej

To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w e-wydaniu Dziennika Gazety Prawnej: Kto i jak może adoptować dziecko.