Przedsiębiorcy dążą do zmniejszenia kosztów zatrudnienia i często, zamiast zawrzeć umowę o pracę, podpisują umowę cywilnoprawną. Nie wszyscy pamiętają, że nie zawsze zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną jest możliwe.
UMOWY
Nawet wówczas, gdy strony zawrą umowę cywilnoprawną, a jej cechami będzie: podporządkowanie przy wykonywaniu umowy, obowiązek osobistego świadczenia pracy, ściśle określone miejsce i czas jej wykonywania, umowa ta będzie traktowana jak umowa o pracę, co wynika z art. 22 par. 11 kodeksu pracy.
Zawierając umowę cywilnoprawną, trzeba uważnie konstruować jej postanowienia. Należy pomijać te, które są charakterystyczne dla umowy o pracę. A zatem np. w umowie zlecenia nie warto oferować zatrudnionemu świadczeń na podnoszenie kwalifikacji zawodowych czy też ustanawiać bezwzględnego obowiązku osobistego wykonywania usług. W prawidłowo skonstruowanych umowach cywilnoprawnych nie powinny znaleźć się także zapisy, które mogłyby wskazywać na narzuconą organizację czasu pracy. Osobę zatrudnioną na takiej podstawie należy rozliczyć ze zleconych zadań, a nie z czasu spędzonego w pracy. Nie należy również ewidencjonować czasu pracy zleceniobiorców, gdyż może to być później wykorzystane w sądzie pracy przeciwko pracodawcy przez pracownika dochodzącego istnienia stosunku pracy.
Podstawa prawna
● Art. 22, 25, 251, 32, 33, 34 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).
● Art. 13, 35 ustawy z 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz.U. nr 125, poz. 1035).