Zmiany organizacyjne u pracodawców, których działalność opiera się na sieci placówek dostępnych dla ludności (np. banki, sieci handlowe lub usługowe), wymagają niekiedy przesunięcia pracowników nie tyle do innej rodzajowo pracy, co do innej niż dotychczas placówki (zakładu). Czy zawsze w takiej sytuacji pracodawca musi wręczyć pracownikowi wypowiedzenie zmieniające?
Przesunięcie pracownika do pracy w innym miejscu może wymagać zastosowania wypowiedzenia zmieniającego, gdy miejsce pracy określono w umowie bardzo ściśle, a pracownik nie wyraża zgody na przeniesienie. W takiej sytuacji pracodawca może pracownikowi wypowiedzieć warunki pracy lub płacy, lecz takie wypowiedzenie osiągnie swój cel dopiero po upływie okresu wypowiedzenia. W trakcie tego okresu pracownik ma prawo świadczyć pracę w uzgodnionym pierwotnie miejscu.
Pewnym remedium może okazać się tryb przewidziany w art. 42 par. 4 k.p. Przepis ten dopuszcza, bez wypowiedzenia dotychczasowych warunków, powierzenie pracownikowi innej pracy niż określona w umowie o pracę na okres nieprzekraczający trzech miesięcy w roku kalendarzowym, jeżeli nie powoduje to obniżenia wynagrodzenia i odpowiada kwalifikacjom pracownika. Sporne jest, czy przepis ten obejmuje zmianę miejsca wykonywania pracy. Wcześniejsze poglądy na temat zakresu tego przepisu były dość restryktywne. Obecnie pojawiają się głosy, że zastosowanie tego trybu w razie przejściowej zmiany miejsca pracy także jest dopuszczalne. Wskazuje na to pośrednio również wyrok Sądu Najwyższego I PRN 122/94, w którym Sąd nie wykluczył możliwości przejściowej zmiany miejsca pracy na podstawie art. 42 par. 4 k.p. w okresie wypowiedzenia zmieniającego.
Zastosowanie tego przepisu w okresie wypowiedzenia nie jest więc wykluczone. Dlatego możliwe wydaje się przejściowe przesunięcie pracownika do pracy w innej placówce (nawet w innym mieście) do czasu upływu wypowiedzenia zmieniającego, o ile nie pociąga za sobą obniżenia wynagrodzenia.
Rozwiązanie to nie zawsze będzie jednak możliwe. Przepis wymaga, aby powierzenie innej pracy było podyktowane uzasadnionymi potrzebami zakładu pracy jako całości, a nie tylko jednostki (placówki), do której pracownik jest kierowany. Nagła potrzeba zastępstwa chorego lub nieobecnego pracownika zatrudnionego w danej placówce, przez pracownika zatrudnionego w innej placówce, może okazać się zatem niewystarczająca do przesunięcia pracownika.