Pracowników obowiązują normy pracy polegające na wytworzeniu określonej ilości produktów w ciągu doby. Czy zmiana norm wymaga wypowiedzenia zmieniającego, w sytuacji gdy wykonanie norm ma wpływ na wysokość wynagrodzenia, ale normy nie wynikają z umów o pracę?
Normy pracy są miernikiem nakładu pracy, jej wydajności i jakości. Określają czas potrzebny do wykonania określonych czynności lub ilość pracy przypadającą na jednostkę czasu. Normy pracy mogą być stosowane, jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy, np. przy powtarzających się czynnościach. Ich ustalenie jest natomiast konieczne w systemie akordowego wynagrodzenia (por. wyrok SN z 21 września 2001 r., I PKN 626/00). Mają wpływ na wysokość wynagrodzenia.
Normy pracy są ustalane z uwzględnieniem osiągniętego poziomu techniki i organizacji pracy. Mogą być zmieniane w miarę wdrażania technicznych i organizacyjnych usprawnień zapewniających wzrost wydajności, np. w razie wyposażenia pracownika w nową maszynę umożliwiającą zwiększenie wydajności. Zgodnie z art. 83 par. 3 k.p. podstawy zmiany norm pracy nie może natomiast stanowić przekraczanie norm przez pracownika, jeżeli jest to wynikiem zwiększonego osobistego wkładu pracownika lub jego sprawności zawodowej.
Norma pracy jest normą techniczną i co do zasady nie stanowi treści umowy o pracę (wyrok SN z 25 marca 1977 r., I PRN 5/77). W konsekwencji zmiana normy nie wymaga wypowiedzenia zmieniającego. O zmianie normy pracy pracownicy powinni być zawiadomieni co najmniej na dwa tygodnie przed wprowadzeniem normy. Zawiadomienie powinno nastąpić w sposób przyjęty u danego pracodawcy, np. przez wywieszenie stosownego ogłoszenia na tablicy ogłoszeń. Nie jest wymagane indywidualne zawiadomienie każdego pracownika na piśmie. W przypadku braku zawiadomienia o wprowadzeniu norm z odpowiednim wyprzedzeniem pracownicy mogą domagać się stosowania dotychczasowych norm do upływu dwóch tygodni od właściwego zawiadomienia. Przepisy nie wymagają, aby zmiana norm była konsultowana ze związkami zawodowymi. Konsultacje takie moim zdaniem powinny mieć jednak miejsce. Zgodnie z art. 26 ustawy o związkach zawodowych do zakresu działania organizacji związkowej należy bowiem zajmowanie stanowiska wobec pracodawcy i organu samorządu załogi w sprawach dotyczących zbiorowych interesów i praw pracowników. Wprowadzenie nowych norm może być przedmiotem sporu zbiorowego rozstrzyganego w trybie ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Spory w tym zakresie nie mają natomiast charakteru sporów o roszczenia ze stosunku pracy rozstrzyganych przez sądy pracy