Dłuższa nieobecność w pracy lub ograniczenie wymiaru czasu pracy pracownika prowadzą do zmniejszenia należnego mu urlopu. Nie następuje ono jednak, gdy pracownik zdążył wykorzystać przysługujący mu urlop przed jego proporcjonalnym obniżeniem.
O wymiarze urlopu wypoczynkowego pracownika decydują dwie okoliczności. Pierwszą z nich jest ogólny staż pracy. Gdy jest on krótszy niż 10 lat, urlop wynosi 20 dni, a przy dłuższym niż 10 lat okresie zatrudnienia – 26 dni. Przepisy zakładowego prawa pracy zawarte w regulaminach, statutach lub układach zbiorowych mogą przyznawać pracownikom uprawnienia do urlopu w wyższym wymiarze. Przywilej taki wynikać może ponadto z przepisów regulujących status poszczególnych grup zawodowych.
Drugą okolicznością decydującą o tym, jaki urlop przysługuje pracownikowi, jest wymiar jego czasu pracy. Pracownik zatrudniony na całym etacie ma prawo do urlopu w pełnym wymiarze. W przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się go proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracownika.
To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w e-wydaniu Gazety Prawnej.