Rząd przyjął projekt ustawy o pomocy państwa w spłacaniu kredytów mieszkaniowych udzielonych osobom, które utraciły pracę - poinformowało dziś Centrum Informacyjne Rządu.

Szef klubu PO Zbigniew Chlebowski zapowiedział, że "koalicja zrobi wszystko", by ustawa ta została przez Sejm przyjęta w czerwcu br. "Marzy mi się, żeby ta ustawa mogła obowiązywać od 1 lipca 2009 roku" - powiedział.

Projekt przewiduje, że państwo będzie udzielało osobom bezrobotnym rocznej pożyczki - maksymalnie 1200 zł miesięcznie. Wnioski o przyznanie pomocy mogą być składane do 31 grudnia 2010 r. Pieniądze na pomoc mają pochodzić z Funduszu Pracy, ale wypłacać będzie ją Bank Gospodarstwa Krajowego (BGK). Będą trafiały bezpośrednio do banków, w których osoby uzyskujące pomoc zaciągnęły kredyty.

Proponowane zapisy dotyczą osób, które straciły pracę po 1 lipca 2008 r.

Proponowane zapisy dotyczą osób, które straciły pracę po 1 lipca 2008 r., zarejestrowały się w urzędzie jako bezrobotni, kupiły na kredyt swoje pierwsze mieszkanie i w nim mieszkają. Przepisy o pomocy państwa w spłacie kredytów hipotecznych mają obowiązywać czasowo, tj. do 31 grudnia 2010 r. Po tej dacie nie będzie już można dostać pożyczki.

"Do listy osób uprawnionych będą należeć także ci, którzy - zakończywszy prowadzenie działalności gospodarczej jako przedsiębiorcy niezatrudniający pracowników - zarejestrowali się jako bezrobotni z prawem do zasiłku. Pomocą objęci będą również małżonkowie posiadający wspólnotę majątkową, jeżeli pracę utracił współmałżonek niebędący kredytobiorcą" - podało CIR.

Decyzję o udzieleniu wsparcia finansowego na spłatę kredytu mieszkaniowego ma przyznawać starosta

Decyzję o udzieleniu wsparcia finansowego na spłatę kredytu mieszkaniowego ma przyznawać starosta, a wniosek należy składać do urzędu pracy, w którym dana osoba jest zarejestrowana.

Jak podało CIR, projekt zakłada, że zwrot udzielonej pomocy będzie rozpoczynał się po upływie dwóch lat od zaprzestania płatności rat pomocy. Zwrot ten ma być nieoprocentowany i rozłożony równomiernie w ciągu ośmiu lat po upływie karencji. Przewidziano także, że starosta może odroczyć termin płatności, rozłożyć na raty, umorzyć w całości lub w części spłatę zobowiązania, np. w przypadkach utrzymującej się trudnej sytuacji materialnej.