Pracownicy wykonujący pracę w Polsce, ale zatrudnieni przez pracodawców mających siedzibę za granicą, co do zasady podlegają ustawodawstwu innego państwa. Niektóre polskie przepisy mają do nich jednak zastosowanie. Jakie?
Kodeks pracy gwarantuje minimalny poziom ochrony pracownikom wykonującym pracę w Polsce, którzy zatrudnieni są przez pracodawców mających siedzibę za granicą. Pracodawca zagraniczny, kierujący pracownika do pracy w Polsce w związku z realizacją umowy zawartej przez tego pracodawcę z podmiotem zagranicznym, w zagranicznym oddziale tego pracodawcy bądź jako agencja pracy tymczasowej, zobowiązany jest zapewnić mu warunki zatrudnienia nie mniej korzystne od tych, które przewidują przepisy polskiego prawa. Warunki te dotyczą: norm i wymiaru czasu pracy oraz okresów odpoczynku dobowego i tygodniowego, wymiaru urlopu wypoczynkowego, minimalnego wynagrodzenia za pracę, wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, bezpieczeństwa i higieny pracy, uprawnień pracowników związanych z rodzicielstwem, zatrudniania młodocianych, zakazu dyskryminacji w zatrudnieniu, przestrzegania przepisów o zatrudnianiu pracowników tymczasowych.
Oznacza to, że jeśli pracodawca zagraniczny wysyła swojego pracownika do Polski i, np. wynagrodzenie pracownika jest niższe niż to wynika z polskich przepisów o minimalnym wynagrodzeniu (w chwili obecnej jest to 1126 zł brutto), to pracodawca jest zobowiązany do wypłaty wynagrodzenia w kwocie nie mniejszej niż minimalne wynagrodzenia za pracę, która wykonywana jest na terytorium Polski. Ponadto jeżeli np. zgodnie z prawem kraju, któremu podlega stosunek pracy pracownika pracującego w Polsce, wymiar jego urlopu wypoczynkowego jest niższy od tego, jaki wynika z przepisów prawa polskiego, pracownik nabywa prawo do urlopu w wymiarze wyższym, zgodnie z polskimi przepisami.
Omówione zasady nie chronią pracowników, którzy wykonują wstępne prace montażowe poza budownictwem przez okres nie dłuższy niż osiem dni w ciągu roku oraz załóg na morskich statkach handlowych, jeżeli pracodawca ma siedzibę w państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego.
Pamiętać należy, że zasady te obowiązują nie tylko pracowników wysyłanych przez pracodawców mających siedzibę w Unii Europejskiej, ale wszystkich pracowników wysyłanych do pracy w Polsce. Z jednej strony, gwarantować ma to poszanowanie minimalnych standardów praw pracowniczych. Z drugiej, sprzyjać uczciwej konkurencji między pracodawcami polskimi a pracodawcami z innych państw, w których przepisy prawa pracy nakładają na pracodawcę mniejsze obowiązki.