Składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie opłaca się przez trzy lata za pracowników powracających od stycznia 2009 r. z urlopu macierzyńskiego i wychowawczego. Od 1 lipca 2009 r. pracodawcy nie będą też opłacali składek na FP i FGŚP za osoby, które ukończyły 55 lat w przypadku kobiet i 60 lat w przypadku mężczyzn. Od tej daty z obowiązku opłacania składek na fundusze będą również zwolnieni pracodawcy zatrudniający zarejestrowaną jako bezrobotną osobę, która ukończyła 50 lat. Z ulgi tej będą korzystali przez rok.
Składka na Fundusz Pracy jest obowiązkowa, gdy obowiązkowe są ubezpieczenia emerytalne i rentowe i podstawa wymiaru składek na te ubezpieczenia w przeliczeniu na okres miesiąca wynosi:
● co najmniej minimalne wynagrodzenie (w 2009 roku wynosi ono 1276 zł),
● w przypadku pracowników w pierwszym roku pracy - 80 proc. minimalnego wynagrodzenia (1020,80 zł),
● w przypadku osób wykonujących pracę podczas odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania - 50 proc. minimalnego wynagrodzenia (638 zł).
Jeżeli zatrudnienie wykonywane jest przez niepełny miesiąc, np. z powodu rozpoczęcia lub zakończenia wykonywania umowy w trakcie miesiąca, korzystania z urlopu bezpłatnego, pobierania wynagrodzenia za czas choroby albo świadczeń z ubezpieczenia chorobowego - należy ustalić, jaka byłaby podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, gdyby praca była wykonywana przez cały miesiąc. Gdy w wyniku przeliczenia okaże się, że przychód stanowiący podstawę wymiaru składek byłby równy co najmniej kwocie minimalnego wynagrodzenia, od podstawy tej należy odprowadzić składkę na Fundusz Pracy. Zasada ta dotyczy także osób wykonujących pozarolniczą działalność przez część miesiąca (np. z powodu rozpoczęcia jej wykonywania w trakcie miesiąca, pobierania przez część miesiąca zasiłku chorobowego).
To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść - Tygodnik Prawa Pracy i Ubezpieczeń w eGP