Podmiot wykonujący usługi zdrowotne może informować o zakresie i rodzajach udzielanych świadczeń, ale nie wolno mu się reklamować. Zakaz dotyczy zarówno zakładów publicznych, jak i prywatnych.
Zakaz reklamowania świadczeń zdrowotnych jest zapisany w ustawie o zakładach opieki zdrowotnej (t.j. Dz.U. z 2007 r. nr 14, poz. 89 z późn. zm.). Artykuł 18b stanowi, że ZOZ może podawać do publicznej wiadomości informacje o zakresie i rodzajach udzielanych świadczeń zdrowotnych. Treść i forma tych informacji nie mogą mieć cech reklamy. Coraz częściej zakaz ten jest jednak łamany lub obchodzony przez prywatne zakłady opieki zdrowotnej, które muszą działać w warunkach ostrej konkurencji rynkowej. Reklamy placówek medycznych pojawiają się na billboardach i w prasie. Często wykorzystywanym przez nie motywem jest profesjonalizm zatrudnianej kadry medycznej, który ma stanowić zachętę do skorzystania z usług właśnie tego zakładu.
Tymczasem placówka medyczna może tylko informować (np. poprzez szyld) o tym, jakiego rodzaju usługi wykonuje. Nie wolno jej natomiast zachęcać do skorzystania z nich. W praktyce określenie granicy między informacją o świadczeniach zdrowotnych a reklamą nie jest łatwe. Zwraca na to uwagę samorząd lekarski.
- Przepis mówi tylko, że reklama zakładu opieki zdrowotnej jest zakazana, natomiast nie podaje, co jest reklamą, a co informacją, nie zawiera też sankcji za łamanie tego zakazu. W ustawie o zakładach opieki zdrowotnej brakuje delegacji do wydania rozporządzenia, które opisałoby, co wolno umieszczać w zawiadomieniu o funkcjonowaniu ZOZ - uważa Konstanty Radziwiłł, prezes Naczelnej Rady Lekarskiej.
Zakaz reklamowania się obowiązuje także lekarzy prowadzących indywidualną praktykę lekarską. Artykuł 56 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.j. Dz.U. z 2008 r. nr 136, poz. 857 z późn. zm.) stanowi, że lekarz może podać do publicznej wiadomości informacje o udzielaniu świadczeń zdrowotnych, w ramach indywidualnej praktyki lekarskiej. Zawiera jednak delegację ustawową dla Naczelnej Rady Lekarskiej do wydania uchwały szczegółowo precyzującej zakres informacji o usługach świadczonych przez lekarza, które mogą być podane do publicznej wiadomości. NRL wydała taką uchwałę (nr 18/98/III). Zgodnie z nią informacja o lekarzu powinna zawierać następujące dane: tytuł zawodowy, imię i nazwisko, miejsce, dni i godziny przyjęć. Może zawierać dodatkowo: stopień naukowy, tytuł naukowy, specjalizacje, umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych, szczególne uprawnienia, dane o szczególnym zakresie i rodzaju udzielanych świadczeń zdrowotnych oraz numer telefonu. Naczelna Rada Lekarska doprecyzowała również, że informacja ta nie może nosić cech reklamy, a w szczególności zawierać: żadnej formy zachęty do korzystania ze świadczeń zdrowotnych, potocznych określeń, obietnic, informacji o metodach i czasie leczenia, określenia cech i sposobu płatności oraz informacji o jakości sprzętu medycznego.