Spółka planuje wprowadzić program motywacyjny dla swoich pracowników, który umożliwi im najem pojazdów po preferencyjnych cenach. Osoba tam zatrudniona będzie zawierać umowę z firmą zajmującą się wypożyczaniem aut, na podstawie której otrzyma do użytku prywatnego wybrany pojazd. Czynsz zostanie ustalony w oparciu o umowę zawartą między spółką i wynajmującym. Co więcej część tej kwoty będzie uiszczał pracodawca.



Firma miała jednak wątpliwości, czy ta część opłaty pokrywana przez nią powinna zostać wliczona do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. W jej ocenie nie. Zgodnie bowiem z par. 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1949), podstawy wymiaru nie stanowią korzyści materialne wynikające m.in. z regulaminów wynagradzania, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niektórych artykułów i usług. Firma wolała jednak skierować do ZUS wniosek o interpretację.
Organ rentowy nie zgodził się z takim podejściem. Czym innym jest bowiem udostępnienie przez pracodawcę pracownikom po cenach niższych niż detaliczne określonych usług i towarów, np. pakietów medycznych, które firma nabywa z wyraźnym przeznaczeniem na ten cel, a czym innym pośredniczenie w najmie samochodów, których właścicielem jest podmiot zewnętrzny.
Decyzja ZUS o. w Lublinie z 14 grudnia 2017 r. ( WPI/200000/43/1345/2017)